вторник, 1 декабря 2009 г.
მისალმება
მოგესალმებით ყველას, ვინც კი მოინახულებს ჩემს ბლოგს. მე გაზიარებთ ჩემს პოეზიას. როგორ მოგეწონებათ თქვენ განსაჯეთ
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
ჩემს შესახებ
მოგწონთ ჩემი პოეზია ?
მუდმივი მკითხველი
მერცხალი
მერცხალმა შეჰკრა კამარა,
თბილ ქვეყნებისკენ გარბის,
გული სევდით აქვს სავსე,
ფიქრობს მოკვდება დარდით.
გადაუფრინა ველ-მინდვრებს,
გაინავარდა ფრთები,
დატოვა თავის სამშობლო
და სანუკვარი მთები.
გადაუფრინა ზღვის პირეთს,
ხან იალქანზე დაჯდა,
თვალს სინანულით აყოლებს......
ის მოაჯირი არ ჩანს.
სადაც აშენა ნისკარტით
ის საყვარელი ბუდე,
სადაც დაზარდა ბარტყები,
დააფრთიანა უკვე.
მიფრინავს, მკერდით მიაპობს
ცის კამარაზე ჰაერს,
თვალს სიყვარულით აყოლებს
თავის მშობლიურ მხარეს.
მაგრამ დადგება ისევ
უკან დაბრუნების ჟამი,
ყოველ დღე ამას გალობს
გული ხალისობს ამით.
8 დეკემბერი 2003 წელი
შემოდგომა
გახუნებული ფოთოლი
თრთის და კანკალებს ერთობ
შიშობს არ მოწყდეს ხის ტოტსა
არ ჩამოვარდეს ქვემოთ.
ფერდაკარგული ცოდვილობს
მშველელს უხმობს და ფიქრობს:
ნეტავ ვინ არის ამ ქვეყნად
მისთვის შველას რომ ცდილობს.
ტანჯვა-წვალებით ფოთოლი
მაგრად ეჭიდება ხის ტოტს,
იქ აღმოცენდა ,იცოცხლა
და ახლა რა ქნას ფიქრობს.
მოჭამა წუთისოფელი
უცბათ დაკარგა ფერი
მიხვდა რომ ამ ცხოვრებასთან
აღარ მიუწვდება ხელი.
მოწყდა და ფრიალ-ფრიალით
სადღაც წაიღო ქარმა,
წარსულზე ფიქრი აღარ ღირს
სხვა დრო დაგვიდგა ახლა.
ო, არ გახუნდე ცხოვრებავ
და ნუ დამწყვიტავ გულს
არ დავემსგავსო მე ფოთოლს
ნუ წაიწყმიდავ სულს.
სიცოცხლე ისე კარგია
რომ, მუდამ ვიყო მწადია
ოცნება შეუძლებელი
ო, რარიგ დასანანია.
2006 წელი. 16 დეკემბერი
თრთის და კანკალებს ერთობ
შიშობს არ მოწყდეს ხის ტოტსა
არ ჩამოვარდეს ქვემოთ.
ფერდაკარგული ცოდვილობს
მშველელს უხმობს და ფიქრობს:
ნეტავ ვინ არის ამ ქვეყნად
მისთვის შველას რომ ცდილობს.
ტანჯვა-წვალებით ფოთოლი
მაგრად ეჭიდება ხის ტოტს,
იქ აღმოცენდა ,იცოცხლა
და ახლა რა ქნას ფიქრობს.
მოჭამა წუთისოფელი
უცბათ დაკარგა ფერი
მიხვდა რომ ამ ცხოვრებასთან
აღარ მიუწვდება ხელი.
მოწყდა და ფრიალ-ფრიალით
სადღაც წაიღო ქარმა,
წარსულზე ფიქრი აღარ ღირს
სხვა დრო დაგვიდგა ახლა.
ო, არ გახუნდე ცხოვრებავ
და ნუ დამწყვიტავ გულს
არ დავემსგავსო მე ფოთოლს
ნუ წაიწყმიდავ სულს.
სიცოცხლე ისე კარგია
რომ, მუდამ ვიყო მწადია
ოცნება შეუძლებელი
ო, რარიგ დასანანია.
2006 წელი. 16 დეკემბერი
საქართველოს ზარები
რეკავს სამრეკლოს ზარები მედგრად
სვეტიცხოველი, სიონი და ქაშვეთი ერთად,
მზის სხივი სადღაც შეჩერებულა
კავკასის მწვერვალს აშუქებს მკვეთრად.
შუამთა უხმობს ქვეყნის მომავალს,
ალავერდი კი აფარებს კალთას,
უხმობს გელათის სამრეკლოც ერთხმად
და ბეთანია დაჰყურებს ზეგანს.
მთის წვერზე ჯვარი ჩაფიქრებულა
და ქვეყნის ბედი დამძიმებულა,
იქ თეთრი რაში აღელვებულა,
წმინდა გიორგი ამხედრებულა.
ქუხს საქართველოს ზარები ერთხმად
მუხლდაჩოქილი ლოცულობს ხალხი
და მომავალის გადარჩენისთვის
სამების თავზე აღმართეს ჯვარი.
თითქოს ქვეყანა წამოდგა მკვდრეთით
თავის ღირსება დაიცვა მკერდით
და მარიამის წილხვედრო მხარე
იმერ-ამერ შენ გაიხარე!
2003 წელი 15 დეკემბერი. ბრიუსელი.
სვეტიცხოველი, სიონი და ქაშვეთი ერთად,
მზის სხივი სადღაც შეჩერებულა
კავკასის მწვერვალს აშუქებს მკვეთრად.
შუამთა უხმობს ქვეყნის მომავალს,
ალავერდი კი აფარებს კალთას,
უხმობს გელათის სამრეკლოც ერთხმად
და ბეთანია დაჰყურებს ზეგანს.
მთის წვერზე ჯვარი ჩაფიქრებულა
და ქვეყნის ბედი დამძიმებულა,
იქ თეთრი რაში აღელვებულა,
წმინდა გიორგი ამხედრებულა.
ქუხს საქართველოს ზარები ერთხმად
მუხლდაჩოქილი ლოცულობს ხალხი
და მომავალის გადარჩენისთვის
სამების თავზე აღმართეს ჯვარი.
თითქოს ქვეყანა წამოდგა მკვდრეთით
თავის ღირსება დაიცვა მკერდით
და მარიამის წილხვედრო მხარე
იმერ-ამერ შენ გაიხარე!
2003 წელი 15 დეკემბერი. ბრიუსელი.
. . .
გულო, გაუძელ გასაჭირს
გულო , რად ფეთქავ ნელა
სევდა მოგრევია თითქოს
გულო, დაქანცულხარ ვხედავ.
გულო მიერთგულე ისევ!
გულო არ დამტოვო მარტო!
ქვეყანა ბოროტებით სავსე
გულო, რატომ არის რატომ?
გულო, შენთან ერთად ვხედავ
გულო, ვეღარ გავძლებ მეტხანს
იქნებ იმამაცო ისევ,
გულო, კიდევ ვიყოთ ერთად!
გულო, დაგისუსტდა რითმი,
გულო, რატომ ფეთქავ ნელა?
ბრძოლას ვეღარ უძლებ ვხედავ
გულო, გაჩერებას ბედავ.
გულო მიერთგულო იქნებ,
გულო, არ დამტოვო მარტო
გულო, რომ ფეთქავდეს ისევ
გულო, შენი ძარღვი სანდოდ.
2003 წელი 21 ოქტომბერი
გულო , რად ფეთქავ ნელა
სევდა მოგრევია თითქოს
გულო, დაქანცულხარ ვხედავ.
გულო მიერთგულე ისევ!
გულო არ დამტოვო მარტო!
ქვეყანა ბოროტებით სავსე
გულო, რატომ არის რატომ?
გულო, შენთან ერთად ვხედავ
გულო, ვეღარ გავძლებ მეტხანს
იქნებ იმამაცო ისევ,
გულო, კიდევ ვიყოთ ერთად!
გულო, დაგისუსტდა რითმი,
გულო, რატომ ფეთქავ ნელა?
ბრძოლას ვეღარ უძლებ ვხედავ
გულო, გაჩერებას ბედავ.
გულო მიერთგულო იქნებ,
გულო, არ დამტოვო მარტო
გულო, რომ ფეთქავდეს ისევ
გულო, შენი ძარღვი სანდოდ.
2003 წელი 21 ოქტომბერი
. . .
დღეები გარბიან სწრაფად,
წარსულს გადავავლე თვალი
ბილიკი დავინახე გაკვალული
არსად დარჩენილი კვალი.
თმებზე დამათოვა თეთრად
სიბერე მომპარვია ვხედავ
დროში დავიწვები ფერფლად
წარსულს დავიბრუნებ ვეღარ.
გული დამშვიდდება როდის
ვიცი, მომავალის მჯერა
ფესვიდან ამოდის ყლორტი,
ძირი ყოველთვის კვდება.
გული ერთ რამეზე მწყდება
წარსულს დავიბრუნებ ვეღარ
თმებზე დამათოვა თეთრად
სიბერე მომპარვია, ვხედავ.
2003 წელი. 14 ოქტომბერი, ბელგია, ბრიუსელი.
წარსულს გადავავლე თვალი
ბილიკი დავინახე გაკვალული
არსად დარჩენილი კვალი.
თმებზე დამათოვა თეთრად
სიბერე მომპარვია ვხედავ
დროში დავიწვები ფერფლად
წარსულს დავიბრუნებ ვეღარ.
გული დამშვიდდება როდის
ვიცი, მომავალის მჯერა
ფესვიდან ამოდის ყლორტი,
ძირი ყოველთვის კვდება.
გული ერთ რამეზე მწყდება
წარსულს დავიბრუნებ ვეღარ
თმებზე დამათოვა თეთრად
სიბერე მომპარვია, ვხედავ.
2003 წელი. 14 ოქტომბერი, ბელგია, ბრიუსელი.
შემოდგომა
შემოდგომაა, ხეებს ფოთლები სცვივა,
გარეთ ქარია და უმოწყალოდ ცივა,
ფეხქვეშ მეგება შარიშურით ხალიჩა ყვითლად
და თვალებიდან სისხლისფერი ცრემლები მცვივა.
ჩაფიქრებული მივუყვები მე გზის ნაპირებს
ფოთოლი კრთბა, რადგან უკვე წვიმას აპირებს,
ცივმა ნიავმა შემირხია ჭაღარა თმები
და როგორც ფოთოლს, უმოწყალოდ დამადგეს ფეხი.
ხეები თითქოს ნაღვლიანად შემომცქერიან...
შიშველ ტოტებში უსაშველოდ უბერავს ქარი,
შემოდგომაა და ფერები აქვს არეული
მოწყვეტილ ფოთოლს დაატარებს გზადაბნეული.
იქნება ვინმემ გზად გაიაროს
და ხალიჩაზე ჩემს ნაკვალებს დაადგას ფეხი.
ფიქრები მიპყრობს, რომ არავის ვატკინო გული
და დაინახონ გავლებული სიკეთის ხნული.
2003 წელი. ბელგია, ბრიუსელი.
გარეთ ქარია და უმოწყალოდ ცივა,
ფეხქვეშ მეგება შარიშურით ხალიჩა ყვითლად
და თვალებიდან სისხლისფერი ცრემლები მცვივა.
ჩაფიქრებული მივუყვები მე გზის ნაპირებს
ფოთოლი კრთბა, რადგან უკვე წვიმას აპირებს,
ცივმა ნიავმა შემირხია ჭაღარა თმები
და როგორც ფოთოლს, უმოწყალოდ დამადგეს ფეხი.
ხეები თითქოს ნაღვლიანად შემომცქერიან...
შიშველ ტოტებში უსაშველოდ უბერავს ქარი,
შემოდგომაა და ფერები აქვს არეული
მოწყვეტილ ფოთოლს დაატარებს გზადაბნეული.
იქნება ვინმემ გზად გაიაროს
და ხალიჩაზე ჩემს ნაკვალებს დაადგას ფეხი.
ფიქრები მიპყრობს, რომ არავის ვატკინო გული
და დაინახონ გავლებული სიკეთის ხნული.
2003 წელი. ბელგია, ბრიუსელი.
. . .
მე,ეხლა ვზივარ ქვეყნის დასასრულს
არ დაილია გზა
ოცნებით ვაგე ციხე-კოშკები
და მივაღწიე რას...
ფიქრით გადავწვდი მე მთელ სამყაროს
და დავინახე რა.....
ჩემი ოცნების მტრედი გაფრინდა
ვეღარ დავიჭერ მას.
იქნებ მეც უნდა თან გავყოლოდი
გადავივლიდი ზღვას
ჩემი ქვეყნის და ხალხის სიყვარულს
გავიყოლებდი თან.
ეხლა სამყაროს ისე გავცქერი
დაქანცული ვარ მთლად,
მაგრამ ძალ-ღონეს ისევ მოვიკრებ
და გადავცურავ ზღვას.
2003 წელი 2 ოქტომბერი. ბელგია, ბრიუსელი
არ დაილია გზა
ოცნებით ვაგე ციხე-კოშკები
და მივაღწიე რას...
ფიქრით გადავწვდი მე მთელ სამყაროს
და დავინახე რა.....
ჩემი ოცნების მტრედი გაფრინდა
ვეღარ დავიჭერ მას.
იქნებ მეც უნდა თან გავყოლოდი
გადავივლიდი ზღვას
ჩემი ქვეყნის და ხალხის სიყვარულს
გავიყოლებდი თან.
ეხლა სამყაროს ისე გავცქერი
დაქანცული ვარ მთლად,
მაგრამ ძალ-ღონეს ისევ მოვიკრებ
და გადავცურავ ზღვას.
2003 წელი 2 ოქტომბერი. ბელგია, ბრიუსელი
ბაქარ ლიპარტელიანს
მრავალჟამიერ, შენი სიცოცხლე
შენი გაზრდა და ღიმილი შენი!
იყავ დღეგრძელი და მშვენიერი
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი.
მრავალჟამიერ ბრწყინავდეს ზეცა!
ბედნიერების გქონოდეს გზები,
გეცხოვროს როგორც კაცური კაცი
შენ შმოგევლოს სიცოცხლე ჩემი!
მრავალჟამიერ ისმოდეს მუდამ
და მხიარული გქონოდეს ჭერი,
ფეხქვეშ გაგეგოს ია -ვარდები
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი.
მრავალჟამიერ, ჩემო პატარა,
დაგბედებოდეს სიკეთის დღენი!
იყავ დღგრძელი და ბედნიერი
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი.
მრავალჟამიერ გეცხოვროს ტკბილად,
მშვიდობიანი გქონოდეს გზები
და პაწაწინა გულს სიყვარულით
აევსოს ჩემი სიცოცხლის დღენი.
მრავალჟამიერ, გუგუნებს ზეცა
და სიხარულის დამიდგა დღენი
ვაჟი ხარ გვარის გამგრძელებელი,
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი!
2004 წელი 8 იანვარი ბელგია. ბრიუსელი
შენი გაზრდა და ღიმილი შენი!
იყავ დღეგრძელი და მშვენიერი
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი.
მრავალჟამიერ ბრწყინავდეს ზეცა!
ბედნიერების გქონოდეს გზები,
გეცხოვროს როგორც კაცური კაცი
შენ შმოგევლოს სიცოცხლე ჩემი!
მრავალჟამიერ ისმოდეს მუდამ
და მხიარული გქონოდეს ჭერი,
ფეხქვეშ გაგეგოს ია -ვარდები
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი.
მრავალჟამიერ, ჩემო პატარა,
დაგბედებოდეს სიკეთის დღენი!
იყავ დღგრძელი და ბედნიერი
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი.
მრავალჟამიერ გეცხოვროს ტკბილად,
მშვიდობიანი გქონოდეს გზები
და პაწაწინა გულს სიყვარულით
აევსოს ჩემი სიცოცხლის დღენი.
მრავალჟამიერ, გუგუნებს ზეცა
და სიხარულის დამიდგა დღენი
ვაჟი ხარ გვარის გამგრძელებელი,
შენ შემოგევლოს სიცოცხლე ჩემი!
2004 წელი 8 იანვარი ბელგია. ბრიუსელი
ჩემს შვილიშვილს თამუნიას
შენი ტირილის ხმა მესმის
ჩემო პატარა კუდრაჭა,
ჩემს ფიქრებს, მიზნად დასახულს
არ ჩაუვლია ფუჭადა.
შენი პირველი ნაბიჯი
ბებომ ვერ ნახა, სიცოცხლე,
მაგრამ ოცნებით შენთან ვარ
შენ გაიზარდე, იცოცხლე.
ჩემო პატარა იმედო
შენ შემოგევლოს ბებია
შორიდან რომ გეფერები
იცოდე ძლიერ მრცხვენია.
მაგრამ, ყოველთვის ბებიკო
თვალწინ მიდგახარ იცოდე,
თამარ ქალივით ლამაზო
შენ გაიზარდე, სიცოცხლევ!
2003 წელი 29 სექტემბერი. ბელგია ბრიუსელი
ჩემო პატარა კუდრაჭა,
ჩემს ფიქრებს, მიზნად დასახულს
არ ჩაუვლია ფუჭადა.
შენი პირველი ნაბიჯი
ბებომ ვერ ნახა, სიცოცხლე,
მაგრამ ოცნებით შენთან ვარ
შენ გაიზარდე, იცოცხლე.
ჩემო პატარა იმედო
შენ შემოგევლოს ბებია
შორიდან რომ გეფერები
იცოდე ძლიერ მრცხვენია.
მაგრამ, ყოველთვის ბებიკო
თვალწინ მიდგახარ იცოდე,
თამარ ქალივით ლამაზო
შენ გაიზარდე, სიცოცხლევ!
2003 წელი 29 სექტემბერი. ბელგია ბრიუსელი
ჩემს მეუღლეს, გ.ლ.
კელაპტრად აგენთები
დავიწვები ღვენთა- ღვენთად
როგორ მინდა ჩემო კარგო,
კვლავ, რომ ვიყოთ ერთად.
ჩემი სულის ნაწილი ხარ
ცხოვრების გზა განვლეთ ვხედავ,
ეხლა მინდა სიცოცხლე და
ისევ მინდა ვიყოთ ერთად.
ფიქრით გწვდები, სიზმრად გხედავ
მენატრები, თქმას ვერ ვბედავ
მრცხვენია მე ასაკის და......
წლები გარბის, გული მწყდება
ბერმუხა ხარ, მხრებგაშლილი
ქარი ნაზად გირხევს ფოთლებს
და ბუდეში ოთხი ბარტყი
მეხუთესთვის ადგილს ტოვებს.
ისიც მალე გამოჩნდება
და აგავსებს სიხარულით
მეც თქვენთან ვარ სულით- გულით
და გეხვევით სიყვარულით.
2003 წელი 29 სექტემბერი. ბელგია, ბრიუსელი
დავიწვები ღვენთა- ღვენთად
როგორ მინდა ჩემო კარგო,
კვლავ, რომ ვიყოთ ერთად.
ჩემი სულის ნაწილი ხარ
ცხოვრების გზა განვლეთ ვხედავ,
ეხლა მინდა სიცოცხლე და
ისევ მინდა ვიყოთ ერთად.
ფიქრით გწვდები, სიზმრად გხედავ
მენატრები, თქმას ვერ ვბედავ
მრცხვენია მე ასაკის და......
წლები გარბის, გული მწყდება
ბერმუხა ხარ, მხრებგაშლილი
ქარი ნაზად გირხევს ფოთლებს
და ბუდეში ოთხი ბარტყი
მეხუთესთვის ადგილს ტოვებს.
ისიც მალე გამოჩნდება
და აგავსებს სიხარულით
მეც თქვენთან ვარ სულით- გულით
და გეხვევით სიყვარულით.
2003 წელი 29 სექტემბერი. ბელგია, ბრიუსელი